Strona Główna / Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2021 roku (III CZP 11/20) w sprawie kredytów frankowych

Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2021 roku (III CZP 11/20) w sprawie kredytów frankowych

W dniu 16 lutego 2021 roku Sąd Najwyższy podjął bardzo ważną uchwałę (III CZP 11/20), która ma istotne znaczenie dla dokonywania rozliczeń stron nieważnej umowy kredytu. Uchwała została wydana w odpowiedzi na pytanie prawne Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie umowy kredytu „frankowego”.

Sąd Najwyższy w sposób jednoznaczny stwierdził, że w przypadku unieważnienia umowy kredytu, to kredytobiorca jest uprawniony do żądania zwrotu wszystkich zapłaconych bankowi rat kapitałowo-odsetkowych oraz opłat okołokredytowych. Bank natomiast uprawniony jest wyłącznie do zwrotu wypłaconej kwoty kredytu.

Uchwała Sądu Najwyższego potwierdza, że kredytobiorca może skutecznie domagać się od banku zwrotu świadczenia nienależnego w postaci zapłaconych rat kapitałowo-odsetkowych, nawet w sytuacji gdy sam nie zwrócił jeszcze bankowi całej kwoty wypłaconego kredytu. Tym samym Sąd Najwyższy potwierdził, że w polskim kodeksie cywilnym niepodzielnie panuje tzw. teoria dwóch kondykcji, a nie tzw. teoria salda.

Dotąd orzecznictwo sądów nie było jednolite w ocenie sytuacji czy kredytobiorca z uwagi na nieważność umowy kredytu może żądać od banku zwrotu jakichkolwiek uiszczonych kwot tytułem rat kapitałowo-odsetkowych, kiedy sam nie zwrócił jeszcze w całości wypłaconego kredytu. Część sądów w takiej sytuacji oddalała roszczenie kredytobiorcy o zapłatę.

Co uchwała Sądu Najwyższego oznacza dla kredytobiorców? 

Wskazany w uchwale sposób rozliczeń nie tylko pozwala kredytobiorcom na pozywanie banku o wszystkie dokonane przez nich wpłaty, ale otwiera również drogę do podnoszenia zarzutu przedawnienia roszczeń banku wobec kredytobiorców. Nie ma również podstaw do dalszego zawieszania postępowań sądowych w już wszczętych sprawach frankowych.

Przykład:

 

Kredytobiorca zawarł w 2008 roku z bankiem kredyt indeksowany lub denominowany walutą CHF na kwotę 300.00,00 zł. Do chwili obecnej spłacił 200.000,00 zł z tytułu rat kredytu oraz opłat okołokredytowych (ubezpieczenia niskiego wkładu, pomostowe, itp.). W przypadku unieważnienia umowy kredytowej, kredytobiorca uprawniony jest do żądania zwrotu całej uiszczonej sumy 200.000,00 zł, pomimo, że do spłaty pozostało mu jeszcze 100.000,00 zł.

 

Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2021 roku, III CZP 11/20 odnosi się do kredytu w ogóle, nie tylko do indeksowanego czy denominowanego waluta CHF. Pokazuje też kierunek, w którym powinien pójść Sąd Najwyższy w uchwale całej Izby Cywilnej Sądu Najwyższego, której podjęcie zaplanowane jest na 25 marca 2021 roku, a która – z uwagi na rangę zasady prawnej – ostatecznie ujednolici orzecznictwo w sprawach frankowych.

Radca prawny Tomasz Pigiel

 



to***********@fo******.pl